Historia Rynku Starego Miasta Warszawy
Rynek Starego Miasta, serce dawnej Warszawy, został zaplanowany podczas lokacji miasta w XIII/XIV wieku. Początkowo, rynek oparty był na jednym z dłuższych, zachodnich boków, wzdłuż głównego traktu komunikacyjnego prowadzącego ulicami Świętojańską i Nowomiejską.
Najważniejszym punktem architektonicznym tego miejsca był ratusz, usytuowany nieco na południe od środka Rynku. Po raz pierwszy wspomniano o murowanym ratuszu w 1429 roku, który od tamtej pory był wielokrotnie przebudowywany. Przez wieki XVI, XVII i XVIII, ratusz przekształcał się z gotyckiego stylu na renesansowy, a następnie na barokowy i klasycystyczny.
Zabudowa handlowa rynku została uporządkowana w 1701 roku, kiedy wokół ratusza postawiono murowane kramy o jednolitej architekturze, według projektu Tylmana z Gameren. Jednak w 1817 roku, ratusz i kramy zostały rozebrane.
Cztery Strony Rynku Starego Miasta
Cztery pierzeje Rynku Starego Miasta były określane w spisach nieruchomości z XVII i XVIII wieku według stron świata, lub jako strona pierwsza (strona zachodnia), druga (północna), trzecia (wschodnia) i czwarta (południowa). Niektóre ze stron miały swoje unikalne nazwy: strona północna nazywana była Miejską, południowa – Zamkową, zachodnia – Wójtowską lub lewą, a wschodnia – prawą.
W XIX wieku, poszczególnym pierzejom nadano oficjalne nazwy, które są używane do dziś: południową nazwano imieniem Ignacego Zakrzewskiego, zachodnią imieniem Hugona Kołłątaja, północną imieniem Jana Dekerta, a wschodnią imieniem Franciszka Barssa.
Podsumowanie
Rynek Starego Miasta w Warszawie jest miejscem, które przyciąga zarówno swoją historyczną atmosferą, jak i pięknem architektury. To miejsce, które ożywa swoją historią na każdym kroku, a każda kamienica, uliczka, czy plac ma swoją własną, niepowtarzalną historię do opowiedzenia. Bez wątpienia, jest to jeden z najważniejszych punktów na mapie każdego turysty odwiedzającego stolicę Polski.
